Wigilijna Noc

W Wigilijną Noc
coś się pomyliło
Zamiast gwiazdy na niebie
Szkliste spojrzenie nadeszło

Choć serce miłości pełne
Zwątpienie dziś przywitało
Mimo iż po raz pierwszy
Swobodnie się rozgościło

Łokciami się rozpycha
Aż Miłość jak palec
w kącie siedzi sama
A tyle jeszcze dać chciała

Do tył pomału się cofa
Skulona jak pies przy budzie
Zaszczuta i wierna do bólu
Nadziei wygląda

Łańcuch gruby i mocny
W ryzach ją trzyma
Lecz może czas uciec
I przed siebie gnać co tchu

Gęsiego

Żyjemy gęsiego
I śpimy gęsiego
Choć gęsią stałam się ja.

Niedługo głowę zetną
I jak czarne perły
łzy żalu popłyną

Gęsią się nie przejmujcie
Ona głupia, nierozumna
Za to smaczna będzie w zupie

Pożytek z niej niewielki
Ot drób nic więcej
Jakich na świecie tysiące.

Filiżanka

Z pękniętej filiżanki

kawa się wylewa

wypiję ją do dna

Usiądź przy mnie na chwilę

Spójrz w moją duszę

Nie omijaj wzrokiem

Ogrzej uśmiechem

A kawa niech cieknie

Niech obrus poplami

Godziny pół 

Nocy nic 

A gorąca wcale

Wigilia

Jedyny dzień w roku gdy niebo bramy otwiera

A miłość jak biały puch pokrywa wszystko

To Dziecina niesie ze sobą światło miłości 

i każdemu, bez wyjątku  daje je  w darze.

Nic się już nie liczy - tylko ta magiczna noc

Przy każdym stole nie brakuje już nikogo

Wszyscy powrócili z dalekiej wędrówki 

na tę jedną, jedyną wieczerzę

To dla nich puste miejsce przy stole

wypełnione po brzegi tęsknotą i żalem

Teraz zasiądą na nim i świętować będą

W radości i szczęściu , uwierz w to!

Po Wieczerzy miejsce to znowu pustka pokryje

Mimo, że uczucie bliskości wypełniło je dogłębnie

Tęsknota i żal wygrywa ponownie,

Lecz za rok znowu bramy się otworzą

Dziecina  znów się narodzi

w każdym z nas na nowo

Wskaże lepsze drogi

otworzy serca i oczy

 

Paradoks

Dwa dachy nade mną

tyle ścian dookoła

a kąta swojego brak.

Wszędzie gościem

Wszędzie obco

choć tyle serc bije

Paradoks dziwny

Bezdomny w domu

Gardło ściska

A ludzie zazdroszczą

zawzięci tacy

nie wiedzą

nic nie czują

A ja stoję z bezsilności krzyczę

i nikt mnie nie słyszy

bo w złotej klatce

dźwięk głuchy

Po cichu

Gorąca jak ogień

Spływa po policzku

Wypala od środka

Po cichu

Każdego dnia

Pozornie bezbronna

Drąży miękkie serce

Ściska mocno

Jak grubym sznurem

Taka malutka,

A tyle bólu zadaje

Po chwili wysycha

Ale ślad po sobie zostawia

List

Wiem ze dzisiaj się spotkamy
Przyjdziesz jak zwykle po cichu.
Słowa znowu tylko w części usłyszę
A dotyk słabo wyczuję, bo będzie jak wiatr
Chociaż Twoja obecność tak pewna.
 

Brakuje mi tych naszych herbatek
Tych rozmów o wszystkim i niczym
A teraz mówisz, że Cię nie słucham
Że często przechodzę obok, bez słowa
Tak, wiem o tym
 

To takie dziwne
Żyjemy razem, równolegle.
Żeby tylko nie zwariować.
Chciałam Tobie pomóc
Czy pomogłam nie wiem
 

Coraz mniej mnie odwiedzasz
Tęsknię
Mówisz że jest Ci dobrze
Sama nie wiem
 

Powiedz mi proszę
Dlaczego to zrobiłaś
Tak nagle zamknęłaś drzwi
A klucz zabrałaś ze sobą
 

Przychodzisz kiedy tylko możesz
Ale dla mnie to za mało.
To prawda, nie śpieszy mi się zamieszkać tam z Tobą
Wiem ze czekasz
Kochasz i czuwasz.
Do zobaczenia.

Motyle tańczące

Dlaczego odleciały ode mnie motyle?

Pochowały się tak doskonale, bez śladu

Kiedyś nawet  zimą przy mnie były

Tańczyły walca nad głową  

W mrozie i chłodzie nie odstępowały na krok

A policzek muśnięty ich skrzydłami

Nabierał zdrowego rumieńca

To uczucie gorąca co w środku tak grzało

Nie wiem kiedy się ulotniło

Może gdy spałam?

Może gdy dzieckiem się zajmowałam?

Czy opuściły mnie już bezpowrotnie?

Czy poczuje jeszcze kiedyś szybkie bicie serca ?

Czy skrzydła motyla przytulą mnie w chłodną noc?

Pogładzą po głowie?

Może jeszcze kiedyś w ciszy usłyszę KOCHAM CIĘ.

Muszla

Jestem muszlą wyciągniętą z morza,
co liczyła, że wnet do niego powróci
do głębin swoich ukochanych
że to tylko na chwilę
że tak  dla zabawy.

Nawet nie wiem jak to się stało,
że tak wyschłam na pieprz, 
już morzem nie pachnę, 
nawet gdy do ucha mnie przyłożysz
to już morza nie usłyszysz.
Cisza taka przerażająca tylko we mnie tkwi
już nie szumię - szkoda

I po co tak na tej półce sobie leżę?
Gdzie sens tego
kurz mnie tylko pokrywa
już nikt nie zwraca na mnie uwagi
ot pamiątka zwyczajna
teraz już taka pospolita
tysiące przecież takich.

Coś mnie  przytłacza
coś mnie przeraża
to nie mój świat
nie moje miejsce
jak uciec
kajdany miłości mocno trzymają
czuję, że wyschnę do reszty
a kiedyś przy okazji ktoś niechcący
może przez przypadek,
strąci mnie z tej półki sztywnej
i potłucze się na miliony kawałeczków.
Zmiotą mnie wówczas na szufelkę
bo sklejać przecież nie warto
wszystko teraz takie tanie
...
i wtedy na pewno
spocznę w przepaścistych, ciemnych głębinach
lecz już szumieć nigdy nie będę.

Miłość na plaży

Ciepły piasek we włosy wplatany

Nie przeszkadza to wcale

Jest  błogo i cudnie.

Ty pocałunki na plecach zostawiasz

Jak gorące stemple przybijasz.

Serce w szaleństwie bije tak szybko

Szum morza słyszę tak blisko.

Fale już coraz bliżej,

Nasze ciała lekko studzą,

Nas nikt nie rozdzieli

Czas się zatrzymał.

Wszystko dzieje się tak szybko,

Już jestem na plecach,

Jak zabawka w twoich rękach.

Myśleć nie sposób.

Gorące dłonie me piersi pieszczą,

Wygięta w łuku miłości,

Chłonna Twojego dotyku,

Czekam na każdy kolejny Twój gest.

W miłości tak ufna,

 poddaje się jej biernie.

Wszystko wiruje.

Oddechy takie szybkie

W pocałunku złączone

Tworzymy jedność!

Szukałam Cię długo

A teraz Ty we mnie ,

wypełniasz mnie 

lekko,

delikatnie 

cudnie.

No nie!

Ktoś ciągnie nasz koc!

Przeszkadza bezczelnie

No to już są szczyty

Oczy otwieram

Ciemno i czarno 

Gdzie słońce?

Gdzie plaża?

Ty leżysz obok  

Moim kocem nakryty

A księżyc twarz Twoją oświeca

I cichutko coś mówisz:

Śpij Kochana, śpij

Dotknij

Obca twarz w lustrze odbita

Światło powieki zamyka

Ukołysz mnie do snu

Dotknij mych rzęs

Porwij do góry

Wysoko od ziemi oderwij

Korzeni nie wyrywaj

Już raz je wyrwałeś